Третий круглый стол национального единства пройдет 21 мая в Черкассах
Леонид Кравчук выразил удовлетворение результатами проведения круглого стола в Харькове, отметив его открытость и наличие представителей оппозиции и восточных регионов.
Третье заседание Всеукраинского круглого стола национального единства состоится в среду, 21 мая, в Черкассах. Об этом после заседания второго круглого стола в Харькове сказал журналистам его модератор первый президент Украины Леонид Кравчук, передает Цензор.НЕТ со ссылкой на УНИАН.
Он выразил удовлетворение результатами проведения круглого стола в Харькове, отметив его открытость и наличие представителей оппозиции и восточных регионов. "Доволен. Мы совершенствуем работу. Этот круглый стол более открытый, более дискуссионный. Были представители от оппозиции, от регионов, от Луганской области, в частности", - сказал Кравчук.
Читайте также на «Цензор.НЕТ»: Яценюк - местным властям: Перестаньте бояться террористов и наведите порядок в регионах
Он обратил внимание на то, что в Харькове было озвучено большое количество дискуссионных вопросов, и "все это будет оценено, взято в обработку документов".
Кравчук отметил, что во время харьковского круглого стола также было обращено внимание на два документа, подготовленные по результатам киевского круглого стола: проект изменений к Конституции и законы о децентрализации власти. Первый президент также отметил положительный момент в том, что по результатам харьковского круглого стола принят во внимание меморандум о взаимопонимании, который предложил депутат и бизнесмен Вадим Новинский.
Читайте также на «Цензор.НЕТ»: "Ельцин не вмешивался", - Кравчук и Кучма рассказали, почему Украина мирно решила проблему Крыма в 90-х годах
Напомним, 14 апреля в Верховной Раде прошел первый общеукраинский круглый стол национального единства. К участию в работе круглого стола были приглашены экс-президенты Украины Леонид Кравчук и Леонид Кучма, премьер-министр Арсений Яценюк, члены правительства, народные депутаты, кандидаты в президенты Украины, религиозные деятели, главы областных администраций и председатели областных советов, ученые.
Ідзе вайна Расеі з Украінай. Гінуць людзі. Расея акупавала Крым, які быў здадзены бяз бою пры фактычным спрыяньні кіеўскага кіраўніцтва. Ідзе вялае збройнае змаганьне за Данбас. Рускімі ваенізаванымі аддзеламі разьведкі рыхтуецца па чарзе захоп усіх вобласьцяў Украіны, правакуецца грамадзянскае супроцьстаяньне. Украінская ўлада дэманструе безініцыятыўнасьць і бездапаможнасьць, войска - нежадае сур'ёзна ваяваць. Ініцыятыва ў руках добра ўзброеных рускіх дыверсантаў. Іх ужо тысячы баевікоў на тэрыторыі паўднёва-усходніх вобласьцяў Украіны. Дыверсанты паступова захопліваюць уладу знутры.
Руская фашыстоўская прапаганда ў СМІ поўнасьцю дамінуе на тэрыторыі Расеі, Беларусі, часткова на Украіне і ў астатняй Эўропе. Абсяг яе пашыраецца. Літаральна нядаўна (у пачатку траўня) ў дадатак да прапагандысцкай машыны Масква стварыла спэцыяльнае войска для "інфармацыйных апэрацыяў". Захад не ўсьведамляе небясьпекі, не рыхтуецца да вайны і не зьбіраецца ваяваць.
Гэта наш агульны пабежны штрыхавы погляд на становішча. Напад пуцінскай Расеі на Украіну і ваенныя дзеяньні на яе тэрыторыі вымагаюць ад нас высноваў пра будучыню Беларусі. Мы павінны адказаць сабе на некалькі важных пытаньняў.
Але найперш, у сувязі з разьвіцьцём падзей, -- паўтор пройдзенага, асэнсаванага беларусамі 15-20 гадоў таму. Мы зыходзілі з наступных ацэнак:
1. З канца 90-х - пачатку 2000-х у Расеі ўсталявана абсалютная ўлада савецкага КГБ. Тып улады - карпаратыўная дыктатура гэбізму. Ідэалёгія - нацыянальна-этнічны рускі імпэрыялізм. Палітыка - імпэрыялістычны рэваншызм, унутраны кантроль над грамадзтвам і зьнешняя агрэсія.
2. Тыпы вайны, якую вядзе посткамуністычная гэбісцкая Расея:
а) унутраная акупацыя - тэхналягічная вайна;
б) унутраная акупацыя - гібрыдная вайна;
в) зьнешняя агрэсія - збройная вайна.
Трэба разумець, што ўсе тры тыпы вайны, якую вядзе Расея супраць суседніх народаў, -- гэта адзіны працэс, які перацякае ў розныя формы і ў канцовым варыянце завяршаецца збройным уварваньнем, акупацыяй і анэксіяй тэрыторыяў.
Поўнасьцю ўсе тры фазы вайны мы назіралі ў Малдове і на Каўказе. Дзьве першыя фазы бачым супраць Украіны. Першую фазу назіраем супраць Беларусі, часткова Латвіі і Эстоніі.
3. Мэта вайны -- захоп тэрыторыяў, якія ўваходзілі ў СССР і кантраляваліся савецкай палітыкай; дамінаваньне ў Эўропе і ў пэрспэктыве - у сьвеце.
У сувязі з апошняй пазыцыяй пуцінская Расея стварыла сабе галоўнага ворага з Злучаных Штатаў Амэрыкі, разумеючы слабасьць, палітычную інфантыльнасьць і безыдэйнасьць Эўропы.
4. Прычыны агрэсіўнай палітыкі Расеі. Прычыны зыходзяць з імпэрскай сутнасьці дэяржавы і грамадзтва. Расейскае грамадзтва, рускія, ня ёсьць нацыяй. Гэтая супольнасьць ёсьць імпэрыя з адметным агрэсіўным сьветапоглядам і эгалітарнай псіхалогіяй, якая сфармавалася даўно, яшчэ за часы мангольскай Арды, адкуль бярэ пачатак Расея і расейская ваенная дзяржаўнасьць, заснаваная на агрэсіі і нянавісьці. І якая б ні была ўлада ў Крамлі (царская, камуністычная, дэмакратычная, сямейная, крымінальная, гэбоўская, генэральская, народная і etc.) - яна заўсёды будзе праводзіць агрэсіўную імпэрскую зьнешнюю палітыку і ўнутранае душэньне людзей.
5. Унутраная акупацыя - тэхналягічная вайна. Пра гэта за апошнія 20 гадоў мне ўжо шмат прыходзілася пісаць. Сутнасьць тэхналягічнага тыпу ўнутранай акупацыі - захоп улады і ключавых пазыцыяў у атакаванай дзяржаве пры дапамозе агентуры спэцслужбаў і шляхам агентурнага выкарыстаньня існуючых формаў дзяржаўнага заканадаўства і структураў улады а таксама інфармацыі, прапаганды, падкантрольных арганізацыяў і асобаў плюс чыньнік подкупу і грошай. Абавязковая ўмова - наяўнасьць і стварэньне групаў насельніцтва, якія размаўляюць на мове агрэсара.
Мэта ўнутранай акупацыі падрыхтоўчая: выкарыстаньне дзяржаўнай улады і дзяржаўнай палітыкі захопленай краіны дзеля падрыхтоўкі яе да анэксіі, стварэньне ўмоваў для гібрыднай і збройнай вайны.
Галоўнымі чыньнікамі палітыкі тэхналягічнага мэтаду ўнутранай акупацыі ёсьць ліквідацыя нацыянальнай мовы, укараненьне мовы акупанта, разбурэньне нацыі, грамадзянскай супольнасьці і аслабленьне дзяржаўных інстытутаў сусерэнітэту краіны (найперш - войска), зьнішчэньне ў людзей волі да кансалідацыі і да супраціўленьня, уключэньне апанаванага грамадзтва ў інфармацыйную прастору краіны-акупанта.
Першымі ахвярамі тэхналягічнага падыходу з боку Расеі сталі Беларусь і Украіна, дзе спрыяльныя ўмовы для ўнутраннай акупацыі (моўная русіфікацыя насельніцтва) былі закладзеныя яшчэ за часы СССР. Беларусь цяпер ужо грунтоўна паралізаваная і падрыхтаваная акупацыйным рэжымам да паражэньня ў гібрыднай вайне, вынікам якой (калі ня будзе вострага супраціўленьня беларусаў) можа стаць анэксія краіны.
Унутраная акупацыя і развал Украіны праведзены Масквой грунтоўна і вынікова праз сваіх стаўленьнікаў ва ўладзе, але не даведзены да канца з прычыны ўкраінскай нацыянальнай рэвалюцыі (Майдану), якая стала пагрозай для ўсёй гэбоўскай сістэмы Расеі. У выніку Масква груба прысьпешыла дыверсійную вайну супраць Украіны, нясучы адчувальныя ганебныя страты ў міжнародных дачыненьнях.
6. Дыверсійная альбо гібрыдная вайна. Гэта вайна з выкарыстаньнем дыверсантаў і ўзброеных аддзелаў спэцслужбаў разьведкі на тэрыторыі краіны нападу з апорай на пятую калёну і з выкарыстаньнем групаў мясцовага насельніцтва пад выглядам этнічнага, палітычнага ці рэлігійнага змаганьня "сэпаратыстаў", "незалежнікаў", "аўтанамістаў", "фэдэралістаў", "праваслаўных", і т. п., стварэньне жывых шчытоў з цывільных людзей і інш. Дыверсанты пры падтрымцы пятай калёны захопліваюць будынкі ўлады і кантралююць адміністрацыі, ствараюць свае квазіўладныя структуры, рыхтуюць фармальныя акты і акцыі па далучэньні акупаванай тэрыторыі да краіны-агрэсара.
7. Асаблівасьці становішча. У той час, калі Эўропа (найперш немцы) актыўна спрыялі здачы Беларусі пад Расею, зьнішчэньню беларускай нацыянальнай палітыкі, нацыянальна-дэмакратычнага руху і, фактычна, далі магчымасьць выкарміцца антыбеларускаму рэжыму Лукашэнкі, напад Масквы на Украіну напалохаў заходняга палітычнага філісьцера. Эўропа адчула небясьпеку свайму камфортнаму існаваньню. Адзінай зброяй Эўропы (у ваенных дачыненьнях яна амаль што нуль) ёсьць эканамічныя санкцыі супраць Расеі. Гэта станоўчы момант для Украіны. (У Беларусі, напрыклад, дэмакратычны Захад, замест таго, каб пакараць санкцыямі Расею, імкнуўся пакараць рэжым у Менску і, звязаныя зь ім, вытворчыя прадпрыемствы, б'ючы, фактычна, па працоўных людзях).
Тым часам Эўропа яшчэ не ўсьведамляе фашысцкай сутнасьці рускага гэбізму і фашызацыі рускага імпэрскага грамадзтва, якое атрымала на ўзбраеньне клясычна фашысцкую ідэалогію "русского мира". Па гэтай канцэпцыі Расея можа ўжо арганізаваць маштабныя рускія закалоты з патрабаваньнем асаблівых свабодаў ў Лёндане, Бэрліне і іншых сталіцах Эўропы. Заходнікі не ўяўляюць, з кім маюць справу.
Слабасьць Украіны і Эўропы перад расейскай дыверсійнай вайной у тым, што няма міжнародных законаў па супрацьдзеяньні гібрыднай вайне, якая хаваецца за сэпаратызм, за мясцовыя групы насельніцтва, за права на самавызначэньне, права выбару, правы меншасьцяў і т. п. азначэньні, наплоджаныя дэмакратычнымі рэжымамі. Краіна, на якую напалі знутры ня мае права (згодна недасканалага заканадаўства) ужываць войска, танкі, авіяцыю супраць такой закамуфляванай вайсковай агрэсіі, ня можа мець перавагі перад добра падрыхтаванымі і ўзброенымі дыверсантамі. Што мы і назіраем у Данбасе.
Павінна быць заканадаўчая ініцыятыва ў міжнародным маштабе аб унутранай акупацыі і гібрыднай вайне, таксама аб лакальных атамных ударах (якія магчымыя і няма за гэта мэханізму адказнасьці і пакараньня). Усё мусіць быць кваліфікавана як злачынства, вызначана адказнасьць, дзеяньні, санкцыі.
8. Мова. Для Эўропы нацыянальная мова - гэта галоўны сродак культуры і камунікацыі. Для рускага імпэрыялізму - гэта першы і галоўны сродак захопніцкай імпэрскай палітыкі. (Нюанс яшчэ ў тым, што інфантыльная Эўропа таго не разумее.) Вось сьвежы прыклад. 11 траўня рускія дыверсанты ГРУ з апорай на арганізаваную імі пятую калёну правялі пад люфамі аўтаматаў фарсавы нібыта рэфэрэндум у Данецку. 12-га траўня яны прынялі заяву аб "суверэнітэце" Данецка, дзе напісалі, што Данецкі рэгіён заўсёды быў часткай "русского мира", "незалежна ад этнічнай прыналежнасьці жыхароў" (гэта значыць, што жыхары, і найперш ўкраінцы, гаварылі на рускай мове, -- З.П.) і таму "суверэнны" Данецк зьвяртаецца да Расейскай фэдэрацыі з просьбай аб уваходжаньні ў склад РФ. Вось такая квазіпалітыка гібрыднай вайны.
Цікава, што да расейскага нападу на Украіну такія простыя рэчы як агрэсіўная функцыя рускай мовы ў рускай палітыцы, былі не зразумелыя для некаторых украінскіх інтэлігентаў. Яны, як і ў Беларусі, жылі яшчэ савецкай дэмагогіяй пра "дружбу народаў", што "дело не в языке" і т. п. Цяпер справа мяняецца. Людзі расплюшчваюць вочы. Нядаўна такі ўкраінскі музыкант ад ******** мас-культуры Алег Скрыпка ў выніку стрэсу ад нечаканай для яго вайны раптам стаў відушчым і сказаў літаральна наступнае: "Вайны можна б было пазьбегнуць. Калі б мы ўсе разам былі ўкраінцамі, ведалі б мову, уласную гісторыю, слухалі добрую музыку, хадзілі б на ўкраінскія канцэрты, чыталі б украінскія кнігі - немагчыма было б стварыць пятую калёну і абапірацца на рускамоўных людзей, каб зьнішчыць краіну і забіваць патрыётаў на вуліцах.
Трэба было стаць культурнымі людзьмі, якія ведаюць сваю мову і не прыкрываюць уласную ляноту і непісьменнасьць фальшывай талерантнасьцю да мовы. Па сабе ведаю: мова вывучаецца за два месяцы.
Была б Украіна ўкраінская, як Францыя французская ці як Чэхія чэшская, -- гэтых праблемаў бы не было."
У беларусаў, на жаль, такога прасьвятленьня розуму яшчэ не назіраецца, хаця (будзем справядлівымі) беларускі музыка Сяргей Міхалок ужо палову свайго добрага слова таксама ск
о признании России спонсором
терроризма на официальном сайте Белого Досв
https://petitions.whitehouse.gov/petition/designate-russia-state-sponsor-terrorism/XMjbTltM#_blank https://petitions.whitehouse.gov/petition/designate-russia-state-sponsor-terrorism/XMjbTltM
Заходим
по ссылке, регистрируемся (требуется гугл переводчик или
минимальное знание английского при
ответе на контрольный вопрос), подписываем.
Осталось
всего 6 дней! Ваш каждый голос нужен!!!!
Паскуда Ющара багато доброго зробив своєму другові ЯнукОвочу, і місце на нарах давно заслужив, скотиняка
Коли ЯнукОвоч був прем"єром (до речі, хто його на цю посаду призначив, га?), твій Ющара сидів тихо, як миша під віником.
З брудних газових оборуток "РосУкрЕнерго" Ющара теж мав непоганий гешефт
...тільки не треба мене обзивати юлеботом - я не є її прихильником!
Пока там заседают уроды типа Кравчука, Кучмы и прочей шушеры, не имеющей РЕАЛЬНОГО влияния на события, о какой "эффективности" можем говорить???
Вторая серия из палаты номер 6))))))))))))))удмурты, мордвины, вепсы, мери и чудь отжигают, я не могу))))))
А ті хто в президіі сідить!!!!!!!!!!!!
https://vk.com/wall-39439883_670661
Вторая серия из палаты номер 6))))))))))))))удмурты, мордвины, вепсы, мери и чудь отжигают, я не могу))))))
17.05.2014 17:01
Ответить
Мне нравится
Здорово молдаван!))
Может он мудрости у Петра 1 набрался? Видимо он решил, что лучше отмолчатся чем
свою тупость перед народом показывать. А то вдруг с дуру еще чего то наобещает народу. А делать то все равно ничего не собирается для народа. Да как он будет, что то делать для народа если Янукович, Ахметов и Фирташ его лучшие друзья. Что он у друзей будет забирать а народу отдавать?
Да конечно же нет. Он сам олигарх и этим все сказано. От бюджетной кормушки его
уже 20 лет никто оторвать не может. При власти он был почти при всех правителях Украины . Так что готовься Украина к правлению этого Иерусалимского казака.
Петя Порошенко, он же Петя Вальцман, его отец, Алексей Вальцман, взял фамилию жены в 1956 году??? Зачем тогда были Все эти жертвы на Майдане если власть останется у олигархов?
Да и кроме того а не имеет ли Порошенко Израильского гражданства? А иначе как по линии ФОРБС его поставили в рейтинг самых богатых евреев мира?
Вон в чечьне столько этих круглых столов было при Ельцине и его окружении --в итоге гибли российские военные в чечьне!!Их предавали сливали бандитам!!Тоже самое сейчас и происходит на востоке!!АТО должно уже давно было закончится и все террористы висеть на висилицах повешенные!!
ПУТЕН БОХ!!!
Пусть власти не заигрывают с ПР и КПУ, всякие уступки должны быть в меру, иначе такими уступками ослабите Украину или даже расчлените ее территорию.
Украина должна быть целостным, сильным государством, а кто не согласен - ПНХ.
ПРИЕМЫ СТРЕЛЬБЫ
ИЗ ПИСТОЛЕТА
ПРАКТИКА СМЕРШа
Москва
2001
www.shooting-ua.com
Все приготовления к штурму нужно закончить в процессе
переговора с преступниками, причем сделать это
быстро и скрытно. Во время штурма дорога каждая секунда.
Захват объекта, особенно того, на котором находятся
заложники, должен проводиться максимально
быстро, ошеломляющим натиском, не обращая внимания
на потери или успехи - свои или чужие.
Каждый боец штурмовой бригады должен проявлять
непреклонность. Ни шагу назад! Назад дороги нет.
Только вперед! Натиск - огнем. Это оказывает на противника
деморализующее действие.
Боевыми инструкциями, утвержденными и подписанными
лично Л. Берией, запрещалось не то что отступать
во время штурма, но даже
останавливаться на месте,
невзирая ни на какие возникшие обстоятельства. Это
были мудрые инструкции, написанные кровью.
Штурм должен получиться с первой попытки! При
неудавшемся штурме второй заход будет малоэффективен.
У противника появляется возможность проанализировать
обстановку и перегруппироваться. Опыт показывает,
что второй раз в атаку будет подняться тяжелее.
Потери личного состава во время повторного штурма
будут больше. Неудача отразится на судьбе заложников,
своих же раненых товарищей, оставшихся на занятом
противником объекте.
Поэтому старые приказы времен Л. Берии запрещали
давать команду ≪отбой атаки≫ во время
штурма,
как бы ни поворачивались события. При таких изменениях
обстановки виноватым делали того, кто плохо
провел предварительную разведку обстоятельств. Во
время подготовки к штурму и во время самого штурма
в специальном журнале ведения боевых действий фиксировались
все команды и кто их подавал. Для этого
назначался специальный офицер-особист. В случае неудачи
этот материал фигурировал при служебных расследованиях.
Специальным приказом Л. Берии регламентировалось,
что от начала операции и до ее завершения командует
один человек, имеющий дублера-заместителя для
подстраховки на всякий случай. Во избежание ≪разнобоя
≫ и подачи противоречивых команд, шокирующих
подчиненных, в действия этого одного человека, командующего
операцией, запрещалось вмешиваться кому бы
то ни было, невзирая на чины и ранги. Этим одним человеком,
командующим непосредственно на месте события,
определялся ход этого события, и по его командам
работали все - группы захвата, группы прикрытия,
снайперы и т. д. Высокопоставленному начальству запрещалось
даже присутствовать на месте событий - оно
должно было быть в курсе дела, находиться во втором
эшелоне, обеспечивать связь, материально-боевое снабжение
всего происходящего и проводить специальные
мероприятия вокруг места происшествия (оцепление,
фильтрация и т. д.). За проведение операции отвечал
головой один человек, который ею руководил непосредственно
на месте.
В случае успеха он никак не поощрялся, в случае неудачи
шел под трибунал или пускал себе пулю в висок.
Времена были такие.
Стоит ли говорить, что при таком подходе все делалось
быстро, скрытно и безошибочно.
Вышеописанными способами во времена НКВД брали
и диверсионные группы, и резидентурные точки, и
бандформирования политического направления, и обычных
уголовников.